Este libro poderia ser visto como unha tentativa de psicanalizar a cultura galega a traves dun dos seus buques insignia: a tradicion literaria. Mais non se trata de curar nada, na medida en que, en puridade, non hai posibilidade de transferencia a un suxeito que e unha entelequia, de tan plural e polimorfo, mais si de percibirmos sintomas, de irmos recollendo un por un aqueles aspectos que semellan ter unha certa relevancia, dandolles nome, sinalandoos, por medio dun conxunto de disciplinas que exceden con moito a psicanalise mais que se situan a sua beira e en contacto moi estreito dentro do ambito xeral da humanistica. Lugares aos que chegamos por medio da filoloxia, da teoria literaria, da socioloxia, da linguistica, da hermeneutica, da filosofia, aprendices de todo e mestres de nada, nun exercicio que e, sobre todo, un exercicio teorico mais tamen de escrita e de estilo. Entendemos que hai unha perspectiva sincronica enganosa que non debe esquecer a propia diacronia. E que esta forclusion, cando se da en tanto que olvido traumatico, cabe entendela xa como un sinal significativo, un enunciado que demanda ser escoitado."M.F.