miro non sabía que susana estaba no cárcere, e daniel devecía de penaporque adelaida marchara a guatemala para coidar da súa avoa enferma.os dous estrañaban as súas nais; no entanto, uníronse na espera,compartindo segredos, animados pola harmónica de humberto e a guitarra de fermín, fartos do mal xenio de manuela ou mortos de risa cosinventos de vicente.unha rosa fresca no cuarto de susana mantiña viva a súa presenza nocorazón de miro; os recendos das herbas perfumadas de adelaida, esobre todo o aroma do liquidámbar, recordábanlle a daniel o espíritofeiticeiro da súa nai, e mais o de violeta, a súa centenaria avoa. -