Este libro nace da tensión entre o doméstico e o salvaxe. O tempodetense na formalina dos recordos e fai ecoar, nas celas da memoria, o misticismo indomábel de Emily Dickinson: «A morte -escribiu ela nunha carta- é inofensiva, coma unha abella, agás para aquelas que corren.» ", O cuarto das abellas ", é unha abellariza de palabras, unha estrutura pechada e inquietante na que Antía Otero esmelga o froitodunha poesía que é, no entanto, agre, sen almibres. Porque amarga é averdade, o